Rozemarijn etherische olie Huidverzorgingsolie Essentie Haargroeiolie Cosmetische grondstof
Rozemarijn is een geurig kruid dat afkomstig is uit de Middellandse Zee en zijn naam dankt aan de Latijnse woorden ‘ros’ (dauw) en ‘marinus’ (zee), wat ‘dauw van de zee’ betekent. Het groeit ook in Engeland, Mexico, de VS en Noord-Afrika, namelijk in Marokko. Rozemarijn Essentiële Olie staat bekend om zijn kenmerkende geur die wordt gekenmerkt door een stimulerende, groenblijvende, citrusachtige, kruidachtige geur. Het is afgeleid van het aromatische kruidRosmarinus Officinalis,een plant die behoort tot de Mint-familie, waartoe basilicum, lavendel, mirte en salie behoren. Ook het uiterlijk is vergelijkbaar met lavendel, met platte dennennaalden die een licht spoor van zilver vertonen.
Historisch gezien werd rozemarijn door de oude Grieken, Egyptenaren, Hebreeën en Romeinen als heilig beschouwd en werd het voor tal van doeleinden gebruikt. De Grieken droegen rozemarijnslingers om hun hoofd tijdens hun studie, omdat men geloofde dat het het geheugen zou verbeteren, en zowel de Grieken als de Romeinen gebruikten rozemarijn bij bijna alle festivals en religieuze ceremonies, inclusief bruiloften, als herinnering aan leven en dood. In de Middellandse Zee bladert rozemarijn enRozemarijn oliewerden in de volksmond gebruikt voor culinaire bereidingsdoeleinden, terwijl in Egypte de plant, evenals de extracten ervan, werden gebruikt voor wierook. In de middeleeuwen geloofde men dat rozemarijn boze geesten kon afweren en het ontstaan van de builenpest kon voorkomen. Met deze overtuiging werden rozemarijntakken vaak over de vloer verspreid en in deuropeningen achtergelaten om de ziekte op afstand te houden. Rozemarijn was ook een ingrediënt in ‘Four Thieves Vinegar’, een brouwsel dat doordrenkt was met kruiden en specerijen en door grafrovers werd gebruikt om zichzelf tegen de pest te beschermen. Rozemarijn, een symbool van herdenking, werd ook in graven gegooid als belofte dat overleden dierbaren niet zouden worden vergeten.
Het werd door alle beschavingen heen gebruikt in cosmetica vanwege zijn antiseptische, antimicrobiële, ontstekingsremmende en antioxiderende eigenschappen en in de medische zorg vanwege zijn gezondheidsvoordelen. Rozemarijn was zelfs een favoriet alternatief kruidengeneesmiddel geworden voor de Duits-Zwitserse arts, filosoof en botanicus Paracelsus, die de genezende eigenschappen ervan promootte, waaronder het vermogen om het lichaam te versterken en organen zoals de hersenen, het hart en de lever te genezen. Ondanks dat ze zich niet bewust waren van het concept van ziektekiemen, gebruikten mensen in de 16e eeuw rozemarijn als wierook of als massagebalsems en -oliën om schadelijke bacteriën te elimineren, vooral in de kamers van mensen die aan ziekten leden. Duizenden jaren lang heeft de volksgeneeskunde rozemarijn ook gebruikt vanwege zijn vermogen om het geheugen te verbeteren, spijsverteringsproblemen te verzachten en pijnlijke spieren te verlichten.